Opmerking van de vertaler: Dit artikel werd oorspronkelijk in het Engels gepubliceerd op 21 maart 2012. Alle bijbelstudenten weten dat het boek Daniël is verzegeld tot aan de tijd van het einde. Naarmate we steeds dichterbij het einde komen zien we dat bepaalde elementen al langzamerhand duidelijk beginnen te worden. Ik hoop dat u als lezer dit artikel net zo interessant zult vinden als ik. Er staan binnenkort grootse dingen te gebeuren en de bijbel licht alvast een tipje van de sluier op over wat we kunnen gaan verwachten.

Met vriendelijke groet, Paul Hettinga.

Na een rouwperiode van maar liefst drie weken als gevolg van het ervaren van het schokkende visioen over de enorme climactische militaire activiteit tussen de twee rivaliserende koningen, maakte Daniël een verbazingwekkende ervaring mee die van het grootste belang is voor de Jehovah’s Getuigen in deze moderne tijd.

Terwijl de bejaarde profeet destijds met enkele metgezellen aan de oever van de rivier de Tigris liep, werd hij plotseling geconfronteerd met een bovennatuurlijk schouwspel. Daniel beschrijft deze buitenaardse ontmoeting als volgt:

“Ik keek op en zag een man in linnen kleding, met om zijn middel een gordel van goud uit U̱faz. Zijn lichaam was als chrysoliet, zijn gezicht zag eruit als de bliksem, zijn ogen waren als vuurfakkels, zijn armen en voeten leken op gepolijst koper en zijn woorden klonken als het geluid van een menigte. Alleen ik, Daniël, zag het visioen. De mannen die bij me waren zagen het visioen niet, maar ze werden bevangen door grote angst. Ze vluchtten weg en verborgen zich. Ik bleef alleen achter. Toen ik dat grootse visioen zag, bleef er geen kracht in me over. Ik werd lijkbleek en verloor al mijn kracht. Vervolgens hoorde ik hem spreken. Maar terwijl ik hem hoorde spreken, viel ik in een diepe slaap, met mijn gezicht op de grond.” (Daniël 10:5-9)

Voorafgaand aan deze grote verschijning had Daniël een vergelijkbare ontmoeting met de engel Gabriël. Een ontmoeting die er ook in resulteerde dat de profeet Daniël in een trillende, levenloze hoop ellende op de grond kwam te liggen. Echter bleek dat de tweede verschijning nog overweldigender was dan de eerste verschijning.

Het is tevens belangrijk om hier op te merken dat engelen als zijnde de boodschappers van God, zich doorgaans niet op deze manier aan aardbewoners manifesteren. Sinds de tijd dat Adam en Eva uit Eden werden verdreven, hebben engelen zich zo nu en dan op verschillende manieren zichtbaar gemaakt ten overstaan van mensen. Bijvoorbeeld, toen die droevige gelegenheid zich voordeed waarbij onze oorspronkelijke voorouders uit het paradijs werden geëscorteerd, plaatste Jehovah een zichtbare engel bij de ingang van Eden met een continu ronddraaiend, brandend zwaard — dit moest ongetwijfeld een angstaanjagende aanblik zijn geweest voor ieder mens die mogelijkerwijs in de verleiding zou kunnen komen om de Tuin van Eden weer binnen te sluipen om zodoende het fruit van de Boom des Levens te stelen.

Na de zondvloed verschenen er bij tal van gelegenheden engelen aan Abraham, echter waren deze bovennatuurlijke manifestaties wel minder angstaanjagend te noemen, waarbij deze engelen zich doorgaans materialiseerden in de vorm van gewone mensen. Abraham liet zelfs een maaltijd bereiden voor de drie geïncarneerde engelen.

Het punt waar het hier om gaat is deze: Abraham trilde tijdens die ontmoetingen niet op zijn benen, noch was hij doodsbang voor hun uiterlijk. Het laat ook zien dat engelen wel degelijk zichtbaar met mensen kunnen communiceren en zelf volledig menselijk kunnen lijken. Dus, wat is dan precies de betekenis van Daniël die deze “grote verschijning” met eigen ogen zag? Was het dan gewoon de bedoeling van de engel om Daniël te overweldigen met zijn verschijning?

Ten eerste lijkt de beschrijving van de verschijning en de daaropvolgende reactie van Daniël heel sterk op de ervaring die de geschokte apostel Johannes meemaakte, toen hij de Openbaring ontving van de verheerlijkte Heer Jezus. Ook Johannes viel als een levenloze man aan de voeten van Christus. En net als bij Daniël herstelde Johannes pas van zijn doodsangst toen Jezus zijn hand op hem legde en hem bemoedigende woorden insprak. Andere overeenkomsten die daarnaast ook nog het vermelden waard zijn: Beide mannen bevonden zich toen aan het einde van hun natuurlijke leven op het moment van hun “opname”. Daarnaast bevonden zowel de profeet als de apostel zichzelf onder gevangenschap van koninkrijken die onderdeel uitmaakten van het samengestelde, politieke beest; politieke rijken die op dat moment beide al Jeruzalem hadden verwoest en vertrapt, ten tijde dat de profeten hun bovennatuurlijke verschijningen meemaakten.

Wat Johannes betreft; als zijnde de laatst overgebleven apostel was het alsof Johannes als mens de dag des Heren overleefde – ironisch genoeg, zoals het opgewonden gerucht over hem suggereerde. (Zie Johannes 21)

Gezien het feit dat Daniël in de loop van zijn dienst als profeet gevangen zat in Babylon en later in Perzië veel onthulde over het komende koninkrijk van degene die hij de ‘Vorst der vorsten’ noemde, was het daarom ook passend dat de profeet zelf ook persoonlijk deel zou moeten nemen aan een dramatische ontmoeting met een representatie van de grote Vorst zelf – een soort transfiguratie – die dient als een profetisch voorproefje van de ultieme, glorieuze manifestatie van Jezus Christus aan de uitverkorenen tijdens de parousia, oftewel de Tweede Komst van Christus in de nabije toekomst.

Het is daarnaast ook nog opmerkelijk dat de mannen die Daniël vergezelden, deze bovennatuurlijke verschijning niet visueel konden zien, terwijl ze wel degelijk werden overmand door angst, omdat ze voelden dat ze in de buurt waren van iets ontzagwekkends en verschrikkelijks. Bijgevolg renden ze weg in angst en verstopten ze zich – en lieten Daniël alleen achter in de aanwezigheid van dit “grootse visioen”.

Eeuwen later had de moordlustige farizeeër Saulus ook een levensveranderende, intieme ontmoeting met de verheerlijkte Heer Jezus. Zijn ervaring was vergelijkbaar met die van Daniël. In het geval van Saulus werd hij door een schitterende lichtflits tegen de grond gewerkt en door deze bovennatuurlijke ontmoeting was hij ook nog drie dagen lang verblind; terwijl de mannen die bij hem aanwezig waren de stem van de Heer hoorden, maar de bliksemachtige flits niet zelf met eigen ogen zagen terwijl Saulus daar wel ooggetuige van was.

Beschouw nu vervolgens eens de ervaring van Daniël. Na de initiële schok vertelt de profeet wat er daarna gebeurde: “Toen raakte een hand me aan en schudde me wakker. Ik kwam omhoog op mijn handen en knieën. Vervolgens zei hij tegen me: ‘Daniël, zeer geliefde man, heb aandacht voor wat ik tegen je ga zeggen. Ga overeind staan, want ik ben naar je toe gestuurd.’ Toen hij dat tegen me zei, stond ik bevend op. ‘Wees niet bang, Daniël’, zei hij tegen me. ‘Vanaf de eerste dag dat je je er met je hele hart op toelegde om begrip te krijgen en je te vernederen voor je God, zijn je woorden gehoord. Ik ben vanwege jouw woorden gekomen.“ (Daniël 10:10-12)

Toen Daniël voor het eerst deze verschijning zag, was het blijkbaar vanaf enige afstand – niet per sé ver weg, maar wellicht niet binnen handbereik. Maar vervolgens kwam de verschijning dichterbij richting Daniël en raakte hem aan en sprak hem geruststellend toe. Met andere woorden, deze “grote verschijning” bediende Daniël.

Dit aspect van de ontmoeting typeert ook de parousia. Maar op welke manier dan? In het 12de hoofdstuk van Lukas verzekerde Jezus zijn kleine kudde dat zijn Vader ermee instemde om hun het Koninkrijk te geven, het koninkrijk waarover Daniël profeteerde in verband met de heiligen. In die context waarschuwde Christus zijn discipelen echter op strenge toon om vooral waakzaam te blijven voor zijn terugkomst die zal plaatsvinden als een dief in de nacht, door tot hen te zeggen: “Gelukkig zijn de slaven die op de uitkijk staan als de meester komt! Ik verzeker jullie: hij zal zich omkleden, hen aan tafel uitnodigen en bij hen komen om hen te bedienen.” (Lukas 12:37)

Zoals Jehovah’s Getuigen weten, betekent het Griekse woord parousia, dat in de Nieuwe Wereldvertaling consequent wordt vertaald als “aanwezigheid” of “tegenwoordigheid”, letterlijk “langszij verschijnen” of “naast komen”, en dan in het bijzonder in verband met de verschijning van een vorstelijk personage. Dit “langszij verschijnen” en “bedienen” is dan ook precies wat er gebeurde tijdens Daniëls ontmoeting.

Waarom beschreef de engel Daniël als een “zeer geliefde man”? Het was omdat Daniël de uitverkorenen symboliseerde tijdens de parousia over wie Jezus zei: “dat hun engelen in de hemel altijd het gezicht zien van mijn Vader in de hemel.” Met andere woorden, ze zijn kostbaar in de ogen van God omdat Hij vanwege zijn grote liefde hen als zijn eigen zonen heeft geadopteerd om in het gezelschap te zijn van zijn zeer geliefde en Eniggeboren Zoon.

Het is vooral opmerkelijk dat toen de engel eenmaal naast Daniël was verschenen en hem had bediend en hem daarna ook nog had gesterkt, dat deze engel het doel van zijn komst aan hem kenbaar maakte. Het doel van zijn komst was namelijk om Daniël de toekomst te laten zien. Daniël was echter onmogelijk in staat om te kunnen begrijpen hoe de visioenen die hij voor ons optekende in werkelijkheid zouden worden vervuld. Sterker nog: nadat de engel klaar was met het communiceren van het visioen over de koningen van het noorden en het zuiden, bekende Daniël in het 12de hoofdstuk dat hij niet in staat was om het visioen te kunnen begrijpen, waarop de engel hem antwoordde dat het boek verzegeld zou blijven tot de tijd van het einde.

Daniël diende dus slechts als een voorafspiegeling van de heiligen die uiteindelijk alle heilige geheimen tijdens de openbaring van Christus zullen gaan begrijpen – dit zal niet worden bewerkstelligd door middel van loutere bijbelstudie, maar doordat zij tegen die tijd “ooggetuigen zullen zijn geweest van zijn grootheid”  – net zoals de apostel Petrus over zichzelf verklaarde in verband met de Transfiguratie, wat natuurlijk een voorbode betrof van de daadwerkelijke authentieke parousia van Christus. En daarnaast is het ook niet toevallig dat Jezus in het 13de hoofdstuk van Mattheüs verklaarde dat tijdens het besluit (“tijd van het einde”) ’de uitverkorenen zo helder zullen gaan schijnen als de zon in het koninkrijk van hun Vader’.

Onthoud hier alstublieft wel dat Petrus in de Transfiguratie zei dat het gezicht van Jezus ‘straalde als de zon’. Evenzo verklaarde Johannes, die eveneens getuige was van de Transfiguratie, in Openbaring dat zijn “gezicht was als de zon die op volle kracht schijnt.“ Daniel beschreef zijn gezicht op dezelfde manier als “de bliksem”. Het mag dan ook duidelijk zijn dat wanneer de uitverkorenen zo helder zullen gaan schijnen als de zon in het koninkrijk van Jehovah, dat ook zij een glorieuze natuur zullen moeten aannemen. Dit is dan ook precies datgene wat Johannes voorspelde toen hij in 1 Johannes 3:2 schreef: “Lieve vrienden, we zijn nu kinderen van God, maar wat we zullen zijn, is nog niet geopenbaard. Wel weten we dat wanneer hij geopenbaard wordt, wij als hij zullen zijn, want we zullen hem zien zoals hij is.”

Het heilige geheim is: Petrus en Johannes zagen samen met Daniël visioenen van de manifestatie van Christus aan de kinderen van God. Op het punt waarop Christus zichtbaar voor hen wordt, worden ze ook zoals Hij is, wat de betekenis is van de uitverkorenen die zullen gaan stralen als de zon. Op die manier zullen de zonen van God op dat moment worden geopenbaard aan de rest van de gehele schepping die vol verwachting heeft uitgekeken naar hun onthulling.

Het feit dat zij in die tijd zo helder als de zon zullen gaan schijnen staat in schril contrast met de duistere toestand waarin de wereld zich dan zal bevinden in de dagen van de verdrukking, wanneer het zal lijken alsof de zon, de maan en de sterren geen licht meer geven.

(We kunnen er zeker van zijn dat dergelijke symboliek duidt op de complete ineenstorting van het huidige samenstel. Het zou wellicht echter ook zo kunnen zijn dat de profetieën op een meer letterlijke manier zullen worden vervuld, zoals bijvoorbeeld door middel van EMP-explosie op grote hoogte die ervoor zal zorgen dat het complete elektriciteitsnet zal worden uitgeschakeld, waardoor letterlijk alle kunstmatige verlichting zal worden geëlimineerd. Het zou zelfs ook zo kunnen zijn dat het licht van de hemelse sterren letterlijk gedeeltelijk zal worden verduisterd als gevolg van grote golvende pluimen van dodelijk puin die hemelwaarts worden geblazen als gevolg van meerdere thermonucleaire ontploffingen die verspreid over de hele wereld zouden kunnen plaatsvinden.)

Echter zal op dat moment blijken dat de aanwezigheid van Christus zal zijn als de bliksem die van het ene uiteinde van de hemel naar het andere flitst. Wat Jezus hiermee echter bedoelde is het volgende: de uitverkorenen zullen op dat moment niet op een specifieke aardse locatie bijeen te hoeven worden verzameld om Christus te kunnen zien. Jezus zal zichzelf dan namelijk aan elk van hen afzonderlijk manifesteren, ongeacht waar ze zich op dat moment op aarde bevinden; net zoals een grote bliksemflits een uitgestrekt gebied in de lucht verlicht, zodat de flits voor velen op de grond zichtbaar zal zijn, ongeacht waar ze zich dan op aarde bevinden. En hoewel alle mensen op aarde op dat moment de ontzagwekkende beving als gevolg van de aanwezigheid van de Heer zullen gaan voelen, waardoor ze zullen bezwijken van angst, zoals ook het geval was bij de metgezellen van zowel Daniël als Saulus, zo zullen ze Jezus echter niet persoonlijk met hun eigen ogen gaan zien, zoals de uitverkorenen dit wél zullen gaan doen.

Tot op de dag van vandaag hebben de Jehovah’s Getuigen wereldwijd geopereerd onder een enorme bedrieglijke invloed, welke hen werd opgedrongen door Satans ‘mens van wetteloosheid’ – we hebben het hier dan over de misleiding van een valse onzichtbare parousia oftewel een valse onzichtbare Tweede Komst van Christus in het jaar 1914. Dit betreft natuurlijk het “werk van Satan” , dat een misleiding vormt die door Jehovah zal worden toegelaten zodat diegenen die anderzijds de waarheid kennen beproefd zullen worden op hun liefde voor de waarheid.

Tijdens de beginfase van het besluit van het samenstel van dingen zal het Wachttorengenootschap in totale diskrediet worden gebracht en hun muur van leugens zal dan uiteindelijk in gaan storten. Het Wachttorengenootschap heeft Jehovah’s Getuigen immers herhaaldelijk verzekerd dat de enige profetieën die op dit moment nog niet zijn vervuld, te maken hebben met de vernietiging van Babylon de Grote. Dit heeft tot gevolg dat Jehovah’s Getuigen zich vandaag de dag totaal niet bewust zijn van de huidige realiteit, namelijk dat de wereld op dit moment op de rand staat van een immense afgrond en dat het enige dat nodig is om het hele huidige wereldwijde systeem in vlammen op te laten gaan, slechts een klein vonkje in het kruitvat betreft.

Net zoals Daniël destijds gevangen zat in Perzië toen hij zijn zonden en de zonden van zijn volk beleed, en als gevolg daarvan de engel aan hem verscheen om hem te verlichten en te sterken; zo mogen ook Jehovah’s Getuigen ervan verzekerd zijn dat zij binnenkort tot nederigheid zullen worden gedwongen, waarop er ook velen van hen tot struikelen zullen worden gebracht. Echter zullen na deze grondige zifting de ware zonen van God hun eigen zonden belijden (onder andere de zonde dat zij al die tijd wereldwijd een valse (1914) parousia hebben gepredikt gedurende meer dan een eeuw – inclusief het bedrog omtrent het jaar 1874). Nadat zij tot nederigheid zullen zijn gedwongen, zullen zij worden vergeven. Dat zal het moment zijn waarop Christus zichzelf ‘naast hen zal openbaren’ om hen vervolgens te bedienen.

Het 11de hoofdstuk van Openbaring spreekt over deze situatie. Eerst zullen de heilige stad en de tempel aan de natiën worden gegeven om deze tweeënveertig maanden lang te vertrappen. (De zogenoemde bestemde tijden der natiën) Vervolgens zullen de twee getuigen (gesymboliseerd door Mozes en Elia die verschenen in de Transfiguratie terwijl ze met Christus spraken) het werk van Christus, gekleed in symbolische zakken voltooien nadat ze zijn manifestatie zullen hebben gezien, op welk punt ze zullen worden gedood door het beest – net zoals figuurlijk ook met Daniël gebeurde toen hij in de leeuwenkuil werd gegooid.

Het predikingswerk van de profetische twee getuigen komt overeen met wat Daniël had voorspeld met betrekking tot de verontrustende berichten die de koning van het noorden zullen gaan aanzetten tot een genocidale woedeaanval. Die “verontrustende berichten” zullen ongetwijfeld de verschillende berichten betreffen waaruit de koning van het noorden zal opmaken dat Christus aan bepaalde personen op deze aardbodem is verschenen.

Ongetwijfeld zal ook de huidige organisatie van Jehovah’s Getuigen een groot, lotbepalend schisma gaan ervaren, waarbij velen ervoor zullen gaan kiezen om vast te blijven houden aan hun langgekoesterde “bedrieglijke invloed“, terwijl de ware zonen van God vanaf dat moment zullen worden geopenbaard aan de getrouwe gelovigen – die zich op dat moment zullen vastklampen aan het figuurlijke gewaad van de geestelijke Jood in het gezelschap van Christus. Dit is wat Daniëls volk zal gaan overkomen in de tijd van het einde.

In een periode van enorme tirannie en verwarring zullen de ontrouwe loyalisten van het Wachttorengenootschap velen van hen die de zichtbare aanwezigheid van Christus zullen hebben aanvaard gaan verraden – precies zoals Jezus dit voorspelde: “Ook zullen jullie zelfs door ouders, broers, familie en vrienden worden overgeleverd, en sommigen van jullie zullen ter dood worden gebracht. En jullie zullen vanwege mijn naam door alle mensen worden gehaat.” (Lukas 21:16-17)