In de loop der jaren heb ik geprobeerd om bepaalde ideeën aan het leiderschap van Jehovah’s Getuigen te presenteren. Eind jaren ‘90 schreef ik verschillende essays en stuurde die naar het Besturende Lichaam en vele anderen. Echter realiseerde ik mij na 2001, dat het werkelijke probleem ligt bij het leiderschap. Hierop begon ik in 2002 bij wijze van experiment mijn schrijfsels te publiceren op het internet. Na een aantal jaar voelde ik mij echter gedwongen om diverse gemeenten rechtstreeks te benaderen.

Als gevolg heb ik in het jaar 2004 ongeveer $6000 dollar uitgegeven om een bedrijf in te huren die ik als opdracht had gegeven om een open brief uit te zenden waarin de dubbelzinnige NGO-relatie van het Wachttorengenootschap met de Verenigde Naties aan het licht werd gebracht. Ik stuurde een brief naar elke Koninkrijkszaal (Niet elke gemeente) in de Verenigde Staten. Ik stuurde vervolgens dezelfde brief naar elke zaal in Canada, Groot-Brittannië, Ierland, Australië en Nieuw-Zeeland.

In de loop der jaren heb ik ook andere mailings gedaan, zij het op kleinere schaal. Desalniettemin kwam er geleidelijk aan een duidelijke trend naar boven. Elke mailing zorgde ervoor dat er steeds meer brieven bij mij terugkwamen met het opschrift “RETURN TO SENDER – UNDELIVERABLE” (retour afzender). Wat was hier werkelijk aan de hand?

Het bleek dat de koninkrijkszalen hun fysieke brievenbussen begonnen te verwijderen. Ik meen dit serieus. Ik heb het sterke vermoeden dat de secretaris of ‘verantwoordelijke’ broeders hun eigen huisadres gebruiken om alle gemeentepost op te ontvangen, zoals bijvoorbeeld rekeningen van nutsbedrijven en dergelijke, evenals correspondentie van de Wachttoren-organisatie, om zodoende de gemeente te ‘beschermen’ tegen het ontvangen van ongevraagde brieven van e-watchman.

De eerste grote mailing had slechts een handjevol retouren – circa 1%. Maar jaar na jaar namen deze aantallen gestaag toe. De laatste mailing die ik deed had een retourpercentage van ongeveer 50%. Hierop stopte ik met het verspillen van mijn energie en mijn geld. Nu mail ik enkel nog naar grote  congres- en kringhallen van de organisatie, maar nu blijkt zelfs dat veel van deze brieven nu ook retour afzender komen.

In het hele Britse Gemenebest moet elke kerk zich verplicht registreren bij de Liefdadigheidscommissie. Die wet verplichtte elke gemeente van Jehovah’s Getuigen om zich individueel als onafhankelijke liefdadigheidsinstelling te registreren. Elke gemeente moest de commissie verplicht contactgegevens verstrekken die daarmee ook openbaar opvraagbaar zijn. Sommige van deze gegevens bevatten ook e-mails van de contactpersoon van iedere gemeente met inbegrip van emailadressen.

Het kostte mij vele uren om door de openbare registers van de liefdadigheidsorganisaties te spitten van het Verenigd Koninkrijk, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Ik had zelfs extra hulp ingeschakeld van een aantal vrienden die me hielpen met dit geestdodende monnikenwerk. Echter resulteerde dit werk wel in bijna tweeduizend e-mailadressen, die ik de afgelopen jaren met talloze Kingdom Bulletins heb benaderd.

Echter blijkt ook nu dat wanneer de wereld letterlijk in lockdown is gegaan vanwege de corona-pandemie, dat veel van de koninkrijkszalen en voormalige contactpersonen hun e-mailaccounts hebben vergrendeld om zo inkomende e-mails van mijn server automatisch te blokkeren. Het is schijnbaar een gecoördineerde inspanning waar we het hier over hebben. Ik vermoed dat dit in opdracht is gebeurd van de dienstdoende kringopzieners.

Ik zou natuurlijk ook een ander e-mailaccount kunnen instellen op een andere server, maar daar gaat het hier niet om. Het gaat erom dat Jehovah’s Getuigen doodsbang blijken te zijn voor de boodschap die ik aan hen presenteer. Zij zullen deze boodschap zelfs niet eens willen weten. Er blijkt overduidelijk dat de boodschap van de e-watchman wordt beschouwd als de gevaarlijkste dreiging  waar Jehovah’s Getuigen ooit mee geconfronteerd zouden kunnen worden. Elke mogelijke suggestie dat het Wachttorengenootschap op een aantal vlakken geen gelijk zou kunnen hebben, moet koste wat het kost de kop ingedrukt worden. Het is daarnaast ook heel ironisch dat Jehovah’s Getuigen net zo op mijn boodschap reageren zoals ook vrijwel elke huisbewoner op die van hen reageert.

En zoals ik onlangs ook al in een opmerking onder 1 van mijn artikelen schreef, had ik speciale software gebruikt om alle e-mails op de jw.org-server te achterhalen, wat resulteerde in bijna 200 e-mailadressen van het Besturende Lichaam evenals tientallen advocaten en ook assistenten van het Besturend Lichaam. Ik heb deze emailadressen vervolgens een aantal keer toegevoegd aan mijn mailinglijst en het gevolg is nu dat geen van die e-mailadressen binnen het jw.org-domein nog actief zijn. Ze hebben elk e-mailaccount binnen hun eigen domein afgesloten. Het grappige hieraan is dat indien ze mij vriendelijk hadden verzocht om hen van mijn mailinglijst te verwijderen, ik dat ook zonder enige vorm van tegenwerking zou hebben gedaan. Echter zijn ze te trots om zelfs maar te erkennen dat ze mijn e-mails hebben ontvangen.

Het is een verbazingwekkend fenomeen. Een enkel persoon heeft door middel van een computer Jehovah’s machtige aardse organisatie geterroriseerd. Het is net zoals Jehovah tegen Jeremia zei: “Je zult dat allemaal tegen ze zeggen, maar ze zullen niet naar je luisteren. Je zult naar ze roepen, maar ze zullen je niet antwoorden.”  (Jeremia 7:27)