Het studie-artikel van de Wachttoren van deze week is getiteld:
Wat we leren van Jezus’ laatste 40 dagen op aarde

In al die jaren dat de Wachttoren bestaat, is het verbazingwekkend hoe weinig Jehovah’s Getuigen hebben geleerd van de laatste 40 dagen van Jezus op aarde. Sinds een jaar of 10 hanteert de Wachttoren een nieuwe benadering van profetieën. In plaats van te proberen deze te interpreteren, trekken ze gedragslessen uit het leven van de profeten. De Wachttoren behandelt de laatste 40 dagen van Jezus voor zijn hemelvaart op dezelfde manier.

Over de betekenis van de periode van 40 dagen is nog niet nagedacht. Is dat omdat het onbelangrijk is? Is het gewoon toeval dat Jezus 40 dagen vastte toen hij in de woestijn was en door de duivel verzocht werd?

Hoe zit het met Mozes die 40 dagen alleen op de berg met Jehovah was, zonder te eten of water te drinken? Is er enig verband tussen de ervaring van Mozes en de 40-daagse periode nadat Jezus was opgewekt?

Maar eerst zijn er een paar opmerkelijke aspecten van Jezus’ verschijningen na de opstanding. Ten eerste verscheen Jezus alleen aan gelovigen. Geen enkele ongelovige Jood zag Jezus nadat Hij tot leven was gewekt. De enige uitzondering is Saul/Paulus, die de unieke ervaring had om Christus te zien na zijn hemelvaart.

Ten tweede, bij vrijwel elke gelegenheid dat Jezus verscheen, wees hij zijn discipelen terecht en berispte hem zelfs. Bijvoorbeeld, het feit dat Jezus eerst aan twee vrouwen verscheen die Jezus vervolgens de opdracht gaf om het aan de apostelen te gaan vertellen, was bedoeld als een terechtwijzing aan het adres van de mannen die hem in de steek hadden gelaten toen hij gearresteerd werd. Vrouwen werden niet als betrouwbare getuigen beschouwd, en dat is ongetwijfeld de reden waarom de apostelen Maria niet geloofden. Petrus echter, rende naar het graf, maar vond het leeg. Hij zag Jezus niet zoals de vrouwen. In plaats daarvan moesten Petrus en de anderen de instructies van de vrouwen opvolgen om Jeruzalem te verlaten en terug te gaan naar Galilea, waar Jezus aan hen zou verschijnen. Dat was een terechtwijzing. En zelfs toen twijfelden sommige apostelen nog of het Jezus was.

Het Wachttorenartikel haalde het verslag aan van twee naamloze discipelen die op de weg liepen, en Jezus verscheen als een vreemdeling en deed alsof hij niet wist wat er gebeurd was. Toen ze het uitlegden, berispte Jezus hen als onzinnig en traag om alles te geloven wat de profeten spraken. Het artikel laat de berisping van Jezus weg en zegt alleen dat Jezus hen onderwees. 

Dan was er Thomas, die trots weigerde om de ooggetuigenverslagen van zijn medeapostelen te geloven. Hij wilde niet geloven tenzij hij een persoonlijk bezoek van Christus kreeg en zijn lichaam kon onderzoeken op wondafdrukken. Verbazingwekkend genoeg kwam Jezus hem tegemoet toen Hij met wonden op zijn handen en zij verscheen. Maar Jezus’ verschijning ging gepaard met een terechtwijzing: “‘Leg je vinger hier en zie mijn handen, en steek je hand in mijn zij. Twijfel niet langer maar geloof.” Johannes 20:27

Zelfs nadat Thomas zijn geloof had uitgesproken, berispte Jezus hem opnieuw, zeggende: “Geloof je omdat je me hebt gezien? Gelukkig zijn degenen die niet hebben gezien en toch geloven.’
Bij een andere gelegenheid waren de discipelen in een boot aan het vissen. Toen Jezus Petrus, Andreas, Jakobus en Johannes voor de eerste keer had geroepen, waren ze aan het vissen en Jezus beval hen om hun net uit te werpen. Ze vingen zoveel vis dat hun boot begon te zinken. Toen de man op de oever hen op dezelfde manier beval om hun net uit te werpen, herkenden ze dat het Jezus was, maar niet aan zijn uiterlijk. Toen ze aan land kwamen en met hem spraken, vroeg Jezus drie keer aan Petrus of hij van hem hield. Dat was ook bedoeld als een terechtwijzing voor Petrus, die drie keer had ontkend dat hij Jezus kende.

Jezus’ laatste verschijning was toen hij zijn discipelen op de Olijfberg verzamelde, waar Jezus een paar weken daarvoor had gesproken over het teken van de komst van de Mensenzoon en alle uitverkorenen die tot Hem zouden worden verzameld. Maar ook toen al wilden de discipelen weten of hij het koninkrijk van Israël aan het herstellen was. Jezus zei hen eigenlijk dat het hun zaken niet waren.

Maar toen werd Jezus plotseling van de aarde opgetild. Hoger en hoger steeg hij op naar de hemel. Hij ging de wolken in en verdween. Op dat moment verschenen er twee engelen in hun midden die zeiden: “‘Mannen van Galilea, waarom staan jullie naar de hemel te kijken? Deze Jezus, die vanuit jullie midden in de hemel is opgenomen, zal op dezelfde manier komen als jullie hem naar de hemel hebben zien gaan.” Handelingen 1:11

Als wij op die dag op de Olijfberg zouden staan en dit fantastische schouwspel met onze eigen ogen zouden aanschouwen, hoe zouden wij de engelen dan begrepen hebben? Zouden we verwachten Jezus weer te zien? Zo niet, waarom niet?

Natuurlijk zijn al degenen die getuige waren van de hemelvaart van Christus gestorven en zullen ze niet op aarde zijn wanneer Jezus terugkeert. Maar iemand zal ooit op aarde zijn wanneer Jezus “op dezelfde manier zal komen”. 

Nog voordat de Wachttoren werd opgericht, was een van de eerste publicaties van Charles Russell een boekje getiteld The Object and Manner of our Lord’s Return. Hierin beweerde Russell dat Jezus niet op dezelfde manier terugkeert, dat wil zeggen zichtbaar, maar onzichtbaar. In feite maakte Russell de fantastische bewering dat Jezus onzichtbaar terugkeerde in 1874. Hoewel die datum is herzien, leert de Wachttoren tot op de dag van vandaag dat Jezus niet op dezelfde manier terugkeert. Zijn onzichtbare terugkeer zou nu in 1914 hebben plaatsgevonden. 

Russell redeneerde dat Jezus niet in het vlees kon terugkeren omdat dat dit de losprijs teniet zou doen. Maar verscheen Jezus niet in het vlees na zijn opstanding? Dat deed Hij zeker. Nadat Jezus van de twee mannen op de weg was weggegaan, openbaarde Hij zich opnieuw toen ze in een huis waren. “Terwijl ze het daarover hadden, kwam Jezus zelf in hun midden staan en zei tegen ze: ‘Vrede zij met jullie.’ 37  Maar ze schrokken en werden bang, want ze dachten dat ze een geest zagen.38  Daarom zei hij: ‘Waarom schrikken jullie zo en waarom komen er twijfels op in jullie hart?39  Kijk naar mijn handen en voeten. Ik ben het echt. Raak me maar aan en kijk goed, want een geest heeft geen vlees en botten, zoals jullie zien dat ik heb.” Lucas 24:36-39

Het is duidelijk dat Jezus niet altijd materialiseerde met een lichaam dat de wonden van de speer,- en spijkers droeg. Maar Hij deed dit bij minstens twee gelegenheden. Volgens de oprichter van de Wachttoren kon Christus echter niet in het vlees terugkeren. En omdat geesten onzichtbaar zijn, redeneert men dat de terugkeer van Christus onzichtbaar moet zijn. Aangezien we er zeker van kunnen zijn dat Christus zijn menselijke offer niet krachteloos maakte toen Hij verschillende lichamen van vlees en bloed materialiseerde om zijn zinloze en ongelovige discipelen ervan te overtuigen dat Hij leefde, moeten we ons afvragen hoe Christus op dezelfde manier zal komen als de discipelen Hem zagen vertrekken?

Ons is verteld dat niemand God kan zien en leven. Is dat zo? Nee. Hoewel de Maker van ontelbare sterren veel te heerlijk is voor louter vlees om te aanschouwen, kan God zichzelf op een manier manifesteren die niet resulteert in de dood van degenen die in zijn nabijheid zijn. Dat was het geval met Mozes. Voorafgaand aan zijn tweede bergbeklimming, om de tweede set stenen tafelen te ontvangen, vroeg Mozes of hij Gods heerlijkheid mocht zien. Jehovah plaatste Mozes in een beschermende rotsrichel en beschermde hem met zijn figuurlijke hand. Toen kwam God voorbij en Mozes zag wat God beschreef als zijn “rug”. Hoewel Mozes het “gezicht” van Jehovah niet zag, sprak hij wel “van aangezicht tot aangezicht” met Jehovah, wat betekende dat ze met elkaar praatten zoals twee mannen met elkaar spreken. Toen Mozes van de berg afdaalde, straalde zijn gezicht van de ontmoeting.

Elia had ook een soortgelijke ontmoeting met God. Hij verschanste zich in een grot toen een bovennatuurlijk schouwspel van wind en vuur de berg deed schudden. En toen sprak Jehovah met een kalme, lage stem tot Elia. Elia vastte daarna trouwens 40 dagen en steeg uiteindelijk in een vurige wagen ten hemel. Zowel Mozes als Elia verschenen met Jezus in het visioen van de transfiguratie en spraken met Hem. De transfiguratie was een voorafschaduwing van de parousia. Van de twee getuigen van Openbaring, ook voorgesteld door Mozes en Elia, wordt gezegd dat ze naast de Heer van de hele aarde staan. “Aan de zijde staan” is wat het Griekse woord parousia betekent. 

Aangezien Mozes Gods heerlijkheid zag en Elia ook rechtstreeks met God sprak en zij beiden figuurlijk door God werden meegenomen, om vervolgens in het visioen van de gedaanteverandering te verschijnen, moeten de twee getuigen Jezus zien en met Hem spreken als zij naast Hem staan. Er bestaat in feite niet zoiets als een onzichtbare parousia. 

Dus wat hebben we geleerd van Jezus’ 40 dagen op aarde? Jezus’ verschijningen na de opstanding zijn een voorbode van zijn aanwezigheid wanneer hij zich aan de uitverkorenen zal openbaren. Net zoals de discipelen gevoelloos waren en traag van begrip om alles te geloven wat de profeten hadden gezegd, zo zijn Jehovah’s Getuigen dat ook. Zelfs degenen die gezalfd zijn, kunnen het niet bevatten. Zij zijn zoals de ongelovige apostelen waren voordat Jezus hen op hun ongevoeligheid wees…  

Hoe zit het met de 40 dagen? Aangezien Jezus in de loop van 40 dagen aan meer dan 500 discipelen verscheen, lijkt het redelijk om te verwachten dat de parousia over een periode van 40 dagen zal plaatsvinden. Gedurende die tijd zullen alle 7.000 overgeblevenen Hem zien, te beginnen met de laatste eerst. En net zoals degenen die Jezus vóór zijn hemelvaart zagen, werden opgeroepen om getuigen van zijn opstanding te zijn, zullen de uitverkorenen getuigen dat zij de manifestatie van de Heer hebben gezien. Jezus zei zelfs dat zij voor gouverneurs en koningen zouden verschijnen om hen een getuigenis te geven. 

We mogen verwachten dat de openbaring van Jezus een transformatie teweeg zal brengen in hen die zijn heerlijkheid zien, de heerlijkheid van de Zoon van Jehovah, zodat zij met een ongesluierd gezicht zullen getuigen, zoals de apostel uitlegde: “Jehovah is de Geest, en waar de geest van Jehovah is, daar is vrijheid. 18  Met ongesluierde gezichten weerkaatsen wij allemaal als spiegels de glans van Jehovah. We worden veranderd in hetzelfde beeld, met meer en meer glans, precies zoals dat wordt gedaan door Jehovah, de Geest.” – 2 Korintiërs 3:17,18