Toen Paulus zijn brief aan de Korinthiërs schreef, adviseerde hij de gelovigen om hun prioriteiten goed op een rijtje te zetten. De reden hiervoor: “er is niet veel tijd meer”. Zo werd door Paulus richting degenen die gebruikmaken van de wereld geadviseerd om er niet volledig gebruik van te maken. Maar waarom dan? “Want het toneel van deze wereld is aan het veranderen.” (1 Korinthiërs 7:31)

Het is voor ons niet geheel duidelijk op welke manier het wereldtoneel in de tijd van Paulus veranderde, afgezien van de duidelijk waarneembare impact die het christendom had op de toenmalige Grieks-Romeinse beschaving. In het beknopte informatiekader van de Engelse uitgave van de Nieuwe-Wereldvertaling staat het volgende geschreven m.b.t. 1 Korinthiërs 7:31:

the scene of this world is changing: The Greek word here rendered “scene” refers to the “fashion” or “form” of something, the “present scheme of things.” Paul may have been alluding to the theater of his day, comparing this world to a stage where scenes are changing and the actors pass quickly on and off the stage.

Vrij vertaald naar het Nederlands:

“Het toneel van deze wereld is aan het veranderen: Het Griekse woord dat hier met ‘toneel’ wordt weergegeven, verwijst naar de ‘manier’ of ‘wijze’ van iets, het ‘huidige stelsel der dingen’. Paulus zinspeelde hier wellicht op het toneel van zijn tijd, waarbij hij deze wereld vergeleek met een podium waarbij de scènes veranderen en waarbij de acteurs snel op het podium verschijnen en weer verdwijnen.”

In dezelfde brief aan de Korinthiërs gebruikte Paulus wederom diezelfde analogie door te zeggen dat het volgens hem leek dat ook de apostelen tentoon werden gesteld, alsof ze op een toneel stonden: “want we zijn een theaterschouwspel geworden voor de wereld en voor engelen en voor mensen.“ (1 Korinthiërs 4:9)

De verschijning van een man die het bewijs vormde dat hij uit de hemel was neergedaald, veranderde de hele wereld. Jezus Christus stond dan ook daadwerkelijk in de schijnwerpers op het midden van het podium. Zelfs de Duivel en zijn demonen waren zich ervan bewust dat Jezus de Zoon van God was. Hun aanvallen op Jezus waren de verwezenlijking van het langverwachte directe conflict tussen de slang en het beloofde nageslacht van God. Alle engelen van de hemel waren daarom ook extreem nieuwsgierig naar het eindresultaat.

Paulus en zijn mede-apostelen verschenen op het toneel als toegewijde volgelingen van degene die niet alleen de overwinning op de dood behaalde, maar die ook nog eens een keer opsteeg naar de hemel vanwaar hij oorspronkelijk was gekomen. Alle apostelen hebben Jezus met eigen ogen gezien nadat Jehovah hem uit het graf had opgewekt. (Behalve natuurlijk ‘de zoon van vernietiging’ die zijn Heer had verraden door middel van een tedere kus op de wang.) Deze groep apostelen waren eveneens ooggetuigen van de dramatische hemelvaart van Christus. (Hoewel Paulus de hemelvaart niet persoonlijk meemaakte, maakte hij wel degelijk een buitengewone ervaring mee, doordat hij Christus had ontmoet nadat Jezus onsterfelijk was geworden.) Het leven en de bediening van de apostelen en andere gezalfde christenen waren dus een spektakel in die zin dat toeschouwers — zowel mensen als geesten — intense interesse hadden in al deze gebeurtenissen.

In de afgelopen 20 eeuwen is de wereld in heel veel opzichten veranderd sinds Jezus en de apostelen op het centrale podium stonden. Jezus’ vertrek van het podium zou misschien wel kunnen lijken op het einde van het hele drama. Toch was dit zeker niet het einde. In elk drama is er sprake van een slotscène – wat vaak een dramatisch einde betreft. Inderdaad, de hemelse Schrijver van het goddelijke script heeft geopenbaard dat er ook nog een grootse afsluitende climax aan zit te komen. De lang geleden vertrokken Zoon van God is voorbestemd om weer terug te keren op het toneel. Op dat moment zal niemand in staat zijn om zijn terugkeer nog langer te kunnen negeren of te ontkennen. Toegegeven, het exacte tijdstip voor het begin van deze slotscène is geheim. Niemand weet precies de dag of het uur waarop het doek zal worden gehesen. Het zal een complete verrassing zijn. Daarom wordt het ook wel de onthulling of ontsluiering genoemd, ook wel bekend als de openbaring. Het staat dan ook absoluut vast dat er op dit moment “niet veel tijd meer is”.

Hoewel de apostel Paulus tegenwoordig geen onderdeel meer uitmaakt van het voortdurende theaterschouwspel, leven desondanks de woorden van de apostel toch nog steeds voort. Dat komt namelijk omdat Gods woord levend is. Wanneer we weten dat dit een feit is, dan is het dus alsof de apostel ook nog steeds leeft. Sterker nog: In feite sprak Paulus over zichzelf als iemand die in leven zal zijn wanneer het gordijn van de slotscène wordt gehesen, toen hij verklaarde: “…wij die in leven blijven tot de aanwezigheid van de Heer,…“ (1 Thessalonicenzen 4:15)

Jezus verzekerde zijn discipelen dat hij alle dagen bij hen zou zijn tot het einde van het tijdperk, oftewel het einde van het samenstel van dingen. De Heer verklaarde zelfs ook dat waar slechts twee gelovigen in zijn naam bij elkaar komen, dat hij in hun midden zal zijn. We zouden dus kunnen stellen dat Jezus sinds de openingsscène al die tijd al onzichtbaar aanwezig is geweest in het midden van zijn volgelingen. Daarom kan het ook niet anders zijn dan dat ‘de aanwezigheid van de Heer’ iets compleet anders voor moet stellen dan zijn eerdere aanwezigheid bij zijn discipelen voorafgaand aan het begin van het besluit van het samenstel.

Jezus gaf hier feitelijk een voorproefje of inkijkje in wat zijn aanwezigheid straks zal gaan inhouden. Het wordt ook wel de “gedaanteverandering” of “Transfiguratie” genoemd, waarvan Petrus uitlegde dat het een voorproefje was van de aanwezigheid van Christus, waarvan Petrus, samen met Jakobus en Johannes, hoogstpersoonlijk ooggetuigen waren. Ze waren dan ook zeker geen ooggetuigen van een onzichtbaar schouwspel. Hoe hadden ze überhaupt een ooggetuige geweest kunnen zijn van iets dat onzichtbaar is? Ze zagen Jezus namelijk in al zijn grootheid en heerlijkheid – dezelfde heerlijkheid die hij tijdens zijn aanwezigheid ook zal gaan openbaren.

Echter zal niet iedereen de glorieuze manifestatie van de Zoon van God te zien krijgen. Alleen degenen die van tevoren waren uitgekozen, bezaten het voorrecht om Jezus met hun eigen ogen te mogen zien nadat hij uit de dood was opgewekt. Ongelovigen mochten de opgestane Heer der heren niet aanschouwen. Zo is het dat alleen de uitverkorenen ooggetuigen zullen zijn van de aanwezigheid van de Heer. En net zoals dat Petrus ooggetuige was van de Transfiguratie en daarna getuigenis aflegde van zijn ervaring op de berg met Jezus, zo zullen ook degenen die Jezus met eigen ogen zullen aanschouwen, getuigen worden van zijn aanwezigheid. Hoe zouden ze de aanwezigheid van Christus dan niet kunnen aankondigen? Zal dat dan niet gaan zorgen voor een enorm dramatische afsluiting van het hele goddelijke drama?

De duivel heeft zijn uiterste best gedaan om het script te herschrijven. De acteurs die in dienst staan van de duivel hebben in een schertsvertoning gedaan alsof het gordijn van het toneel al omhoog is gehesen voor de slotscène. Daarnaast portretteren ze de aanwezigheid van de Heer ook nog eens als een anti-climactische gebeurtenis, waarbij ze het publiek proberen wijs te maken dat het eigenlijk allemaal niet zo heel erg spannend is en dat zelfs het bekijken ervan niet de moeite waard zou zijn. Echter heeft de Regisseur van de theatervoorstelling iets heel anders aangegeven en hij heeft ons dringend geadviseerd om juist vol verwachting te blijven uitkijken naar de grote finale.

Wat betreft de verandering van het toneel van deze wereld: Deze verandering is nog nooit zo dramatisch geweest als vandaag de dag. De 20ste eeuw wordt ook wel de “American Century” genoemd. En dan met name sinds het einde van de laatste wereldoorlog is het een feit dat de Anglo-Amerikaanse duale macht de wereld heeft gedomineerd. Echter zien we dat er nu een plotselinge verandering begint plaats te vinden. Het Anglo-imperium is in verval geraakt. Het is bankroet geworden en dan niet slechts financieel, maar ook nog op intellectueel, moreel en op spiritueel vlak. Er is op dit moment een nieuw machtscentrum aan het ontstaan met betrekking tot de alliantie tussen Rusland en China. Landen die al vele decennia tot dienstbaarheid aan het Anglo-monetaire systeem zijn gedwongen, krijgen ineens een uitweg geboden uit hun economische slavernij (BRICS). Een aanbod waar ze dan ook gretig gebruik van maken. Er zal dan ook nog een beslissende oorlog moeten gaan plaatsvinden tussen deze twee rivaliserende machtsblokken.

De meeste mensen zijn zich er niet van bewust dat er een geheime machtsgreep heeft plaatsgevonden. Nee, niet in één of ander verafgelegen derdewereldland maar in de Verenigde Staten – voorheen nog de leidende natie van de wereld. De regering die altijd in dienst stond uit naam van het volk, door het volk en voor het volk is inmiddels overgenomen door acteurs die in de schaduw achter de schermen opereren. Tot dusver gaat het nog steeds om een machtsgreep waarbij er nog geen sprake is geweest van een enorm bloedbad. Dat zal echter niet altijd zo blijven zodra de bevolking zich eenmaal bewust begint te worden van het feit dat hun geliefde natie uit hun handen is gestolen. Het doet verder dan ook niet ter zake wie de dieven zijn en ook maakt het niet uit dat ze de recente Amerikaanse presidentsverkiezingen hebben gemanipuleerd. Het maakt ook niet uit dat de huidige president slechts een marionet is die op deze positie is neergezet. Iedereen weet dat dit waar is. Er zullen hierna waarschijnlijk ook geen nieuwe presidentsverkiezingen meer worden gehouden. Het doet niet meer ter zake want: “er is niet veel tijd meer”. De dieven voeren namelijk Gods werk uit.

Amerika heeft zijn doel gediend. God heeft Amerika ooit groot gemaakt. Inderdaad ja, God heeft Amerika gezegend (God bless America). Echter ligt die tijd nu definitief achter ons. Het heeft gediend als een belangrijke inleiding en opmaat richting de slotscène van het hele drama. Houd er rekening mee dat de natie die destijds door vrome christenen werd opgericht, waarvan de spreuk op hun munt luidt: “In God We Trust”, waarvan de voormalige president ooit nog publiekelijk erkende dat God alle mensen gelijk heeft geschapen, sterk is gaan lijken op de onrechtvaardige steden Sodom en Gomorra. Tegenwoordig vieren ze pure perversiteit op uitbundige wijze en ze noemen het ‘Pride’ (trots / hoogmoed). Het moge dan ook heel duidelijk zijn dat de dagen van het ooit christelijke Amerika van weleer inmiddels ver achter ons liggen. Het heeft zijn doel gediend. Datzelfde geldt ook voor de Wachttoren-organisatie. En nu is dan eindelijk bijna de tijd aangebroken waarop de tirannen zullen worden ingezet om te dienen als het bestraffingsmiddel in de handen van Jehovah.

Inderdaad, het toneel van deze wereld is gereed gemaakt. De lichten in de zaal beginnen te dimmen. Het doek staat op het punt om te worden gehesen voor de slotscène – de grote finale wanneer Christus wederom centraal in de schijnwerpers zal komen te staan. De paarden steigeren en blazen vuur uit. De apocalyptische vier ruiters staan klaar om in de aanval te gaan.