De apostel Paulus gebruikte een uitdrukking die de (2004-uitgave) van de Nieuwe-Wereldvertaling weergeeft als “de einden van de samenstelsels van dingen”.

Opmerking van de vertaler: In de meest recente uitgave van de Nieuwe Wereldvertaling wordt het uitgedrukt als: “het einde van de tijdperken”.

Eén van de plaatsen waar deze uitdrukking in de Schrift voorkomt is 1 Korintiërs 10:11, waar staat geschreven: “Deze dingen nu bleven hun overkomen als voorbeelden en ze werden opgeschreven tot een waarschuwing voor ons, tot wie de einden van de samenstelsels van dingen gekomen zijn.”

Terwijl de meeste vertalingen de uitdrukking weergeven als ‘de einden der tijden’, is hetgeen wat hier opvalt het feit dat er hier wordt gesproken in een meervoudsvorm – ‘einden’ en tijdperken of samenstelsels – wat dus betekent dat er meer dan één samenstel zal gaan eindigen. De referentietekst in de Nieuwe Wereldvertaling neemt nota van de pluraliteit en verklaart dit door te verwijzen naar het feit dat in de Israëlitische natie uit de eerste eeuw meerdere samenstelsels van dingen nauw met elkaar verbonden waren, zoals de Wet, het priesterschap en het nationale stelsel.

De apostel Paulus was er zeker van dat het Joodse samenstel zijn einde naderde, omdat Jezus had voorzegd dat de generatie die zijn woorden hoorde niet voorbij zou gaan totdat alle dingen zouden zijn vervuld. In de eerste eeuw hielden de ‘einden van de samenstelsels van dingen’ volledig verband met het Joodse geloofssysteem. Al het andere ging gewoon door zoals gewoonlijk.

Maar zoals Jehovah’s Getuigen heel goed weten, kennen de dingen die Jezus voorzei een veel bredere toepassing dan alleen maar op het Jeruzalem uit de eerste eeuw. Zei Jezus dan niet dat ‘al deze dingen’ over de gehele bewoonde aarde zouden komen? Dat klopt inderdaad. Wanneer we weten dat dit het geval is, dan moet de waarschuwing van Paulus over de einden van de samenstelsels dus eveneens relevant zijn. Dit roept vervolgens weer de vraag op: aan welke samenstelsels komt er dan precies een einde?

De moderne wereld bestaat uit meerdere systemen of samenstelsels. De beschaving wordt voornamelijk beheerst door in elkaar verweven religieuze, politieke en economische samenstelsels. Sinds de eerste eeuw is een groot deel van de wereld beïnvloed door het christelijke samenstel. Dat is met name het geval geweest sinds Constantijn een vorm van christendom oplegde aan de Romeinse beschaving, die zich door de eeuwen heen tot de christenheid heeft ontwikkeld.

In de afgelopen pakweg 500 jaar zijn er twee concurrerende politieke en economische samenstelsels ontstaan: soevereine natiestaten en imperiums. Uit deze twee systemen zijn het Britse Imperium evenals de Verenigde Staten voortgekomen. Hoewel historici beweren dat het Britse Imperium een overblijfsel is uit lang vervlogen dagen, is het Britse Imperium in werkelijkheid een onzichtbaar supranationaal machtsblok dat tegenwoordig een enorme macht uitoefent door middel van de controle over het geldsysteem en alles wat te maken heeft met handel. Hier valt dus vrijwel alles onder.

Sinds het einde van de laatste wereldoorlog heeft het Anglo-Amerikaanse samenstel de wereldaangelegenheden gedomineerd. Het middelpunt van de Anglo-macht is gebouwd rondom de status van de dollar als wereldreservevaluta en het zwevende wisselsysteem (floating exchange system), dat vrijwel uitsluitend wordt gecontroleerd door de City of London en de centrale banken van deze wereld.

Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie hebben de Lords van de Anglosfeer een sluw plan in gang gezet waarmee ze de totale controle wensen te bereiken. Sindsdien hebben ze over de hele wereld honderden verschillende militaire bases opgezet. In plaats van zichzelf te ontbinden nadat het Warschaupact werd opgeheven, heeft de NAVO er juist voor gekozen om steeds verder naar het oosten uit te breiden tot aan de Russische grens door steeds meer nieuwe leden toe te laten treden tot diezelfde NAVO. De proxy tegen Rusland in Oekraïne was bedoeld om Rusland op zijn knieen te dwingen en zijn enorme schat aan natuurlijke grondstoffen onder de volledige controle te krijgen van de City of London.

De proxy-oorlog en de opgelegde sancties aan Rusland zijn in alle opzichten mislukt, tenzij het natuurlijk de bedoeling was om de Verenigde Staten en Europa te vernietigen. In dat geval lijkt het complot te zijn verlopen zoals gepland.

Terwijl nuchtere waarnemers dit alles beschouwen als krankzinnigheid en absolute waanzin, heeft het Westen daarentegen juist besloten om de hakken nog verder in het zand te steken en om het gaspedaal nog harder in te trappen op de door hun ingeslagen weg door overal van de daken te schreeuwen dat Rusland onder geen enkel beding mag zegevieren. De enige manier om een Russische overwinning nog te kunnen voorkomen is echter door middel van een directere confrontatie, waarbij NAVO-troepen, verder reikende raketten evenals F-16-gevechtsvliegtuigen met nucleaire capaciteit zouden moeten worden ingezet. Een dergelijke escalatie zou ertoe leiden dat er voor het eerst in de menselijke geschiedenis sprake zou zijn van kernmachten die recht tegenover elkaar komen te staan in een direct militair conflict.

Maar wat drijft deze waanzin eigenlijk die tot een algehele nucleaire vernietiging zou kunnen leiden? Hierbij is sprake van allerlei soorten dynamiek. Geopolitiek gezien vertegenwoordigt de opkomst van de BRICS een geheel nieuw systeem dat buiten de controle van het Anglo-imperium ligt. En tegelijkertijd wordt het financiële/monetaire systeem waaraan de macht van het Britse imperium is ontleend, meegezogen in een steeds sneller draaiende draaikolk van compleet losgeslagen schulden zonder enig positief vooruitzicht – met andere woorden: een compleet faillissement of bankroet van het hele systeem.

We weten dus dat we nu op het punt leven waarop de al lang bestaande politieke en economische systemen oftewel samenstelsels waarvan we allemaal afhankelijk zijn, hun einde hebben bereikt. De aankomende maanden zullen in alle opzichten grote veranderingen met zich meebrengen. Oorlogen en burgeroorlogen, voedseltekorten en pandemieën zullen onvermijdelijk zijn. De krachten der hemelen staan op het punt om te gaan schudden als nooit tevoren.

Maar wat komt er daarna dan? Het einde van de huidige samenstelsels van dingen zal niet het einde betekenen van de wereld, zoals algemeen wordt verondersteld. Bijbelse profetieën onthullen dat er een achtste koning gedurende één kortstondig profetisch ‘uur’ zal gaan regeren. Zijn toegewezen enkele uur waarin hij zal mogen regeren betreft de tijd, tijden en een halve tijd, oftewel 42 maanden en 1260 dagen, zoals dit ook in Daniël en in Openbaring wordt onthuld.

Er is daarnaast ook nog een andere factor waarmee rekening moet worden gehouden. En die factor betreft het geestelijke. Jezus sprak over het einde van de samenstelsels / tijdperken in verband met de prediking van het goede nieuws. In het evangelie van Markus geeft Jezus aan dat het goede nieuws éérst moet worden gepredikt. Maar éérst voor wat dan? Eérst voordat de gezalfde christenen zullen worden gearresteerd en aan plaatselijke rechtbanken zullen worden overgeleverd. Eérst voordat ze uit de synagogen zullen worden gegooid en éérst voordat ze zullen moeten verschijnen tegenover koningen en bestuurders. Het mag voor iedereen duidelijk zijn dat op dit moment geen van deze verschrikkelijke dingen de uitverkorenen nog zijn overkomen. Dat komt omdat de fase van de prediking van het goede nieuws éérst tot een definitief einde moet komen.

Hoe het ook zij, het is in ieder geval hoogst onwaarschijnlijk dat een hedendaagse christen een Joodse synagoge zou bezoeken, en het is daarnaast nog veel onwaarschijnlijker dat hedendaagse christenen massaal uit Joodse synagogen worden gegooid. Het worden “verwijderd uit de synagoge” gedurende de tijd van het besluit van het samenstel moet dus betrekking hebben op het verwijderen van christenen uit de christelijke gemeenten van Jehovah’s Getuigen. Met andere woorden: Jezus voorspelde hier dus ook het einde van het christelijke samenstel van dingen. Daarnaast zullen de uitverkorenen in die periode ook nog eens worden vervolgd door een aantal van hun voormalige geestelijke broeders.

Tot nu toe heeft het Wachttoren Bijbel- en Traktaatgenootschap altijd een missie gehad. Zodra die opdracht is volbracht – wanneer het goede nieuws van het Koninkrijk voldoende en tot tevredenheid van Christus over de gehele aarde zal zijn gepredikt – zal het christelijke samenstel worden beëindigd.

Zodra de fase van prediken, onderwijzen en het maken van nieuwe discipelen tot een einde zal zijn gekomen, evenals het einde van de fase waarin Jehovah nieuwe erfgenamen van het Koninkrijk roept en kiest, zal de uitgeverij die Christus op een eerder moment nog heeft gebruikt, achterhaald zijn geraakt – het zal zelfs een val en een valstrik worden voor degenen die erin achterblijven. Dit is ook precies wat er uiteindelijk werd geprofeteerd: “Jehovah van de legermachten, hij is degene die je als heilig moet bezien, hij is degene voor wie je ontzag moet hebben en hij is degene voor wie je angst moet hebben.’ Hij zal een heiligdom worden, maar ook een steen waaraan men zich stoot en een rotsblok waarover men struikelt voor de beide huizen van Israël, een val en een strik voor de inwoners van Jeruzalem. Velen van hen zullen struikelen, vallen en zich verwonden. Ze zullen in de val lopen en gevangen worden. Rol de schriftelijke bevestiging op, verzegel de wet bij mijn discipelen! Ik zal blijven uitkijken naar Jehovah, die zich verbergt voor het huis van Jakob, en ik zal op hem hopen.” (Jesaja 8:13-17)

In de eerste eeuw vormde Christus een struikelblok voor het overgrote deel van de Joden, omdat hij niet voldeed aan hun valse verwachtingen. Op vergelijkbare wijze zal de Tweede Komst van Christus en zijn zichtbare parousia voor vele christenen ook een struikelblok vormen.

Jehovah’s Getuigen zijn totaal niet voorbereid op deze mogelijkheid, aangezien het Besturende Lichaam de misleidende doctrine heeft gepropageerd dat Christus al sinds het jaar 1914 onzichtbaar aanwezig zou zijn geweest en dat de organisatie intact zal blijven en tijdens de verdrukking ‘levensreddende instructies’ zal gaan uitvaardigen richting alle Jehovah’s Getuigen. Dat is ook ongetwijfeld de reden dat Jezus verder ook nog zei: “Ook zal de ene broer de andere overleveren om gedood te worden, en een vader zijn kind, en kinderen zullen zich tegen hun ouders keren en hen laten doden. En jullie zullen vanwege mijn naam door alle mensen worden gehaat. Maar wie volhardt tot het einde zal worden gered.” (Mattheüs 10:21-22)

Het centrale kenmerk van de epische profetie van Jezus over het einde van het gehele samenstel betreft de verwoesting van Jeruzalem. Hoewel de moderne politieke staat Israël en de stad Jeruzalem met zijn Islamitische Rotskoepel het ‘ground zero’ lijken te zijn voor een oorlog tussen zionisten en islamisten en het brandpunt zouden kunnen gaan worden van de aankomende Derde Wereldoorlog, bezit in werkelijkheid de moderne stad Jeruzalem geen enkel profetisch belang – anders dan wat Satan ervan maakt. Het ‘Jeruzalem’ dat voorbestemd is om te worden verwoest door een walgelijk ding, is puur symbolisch van aard. Het ‘Jeruzalem’ uit de profetie vertegenwoordigt de gemeente van Christus. Dat komt omdat het christendom ook in Jeruzalem is begonnen.

De instructies die Christus in de eerste eeuw gaf vereiste dus dat ze zich moesten distantiëren van datgene wat niet alleen had gediend als het centrum van de Joodse aanbidding, maar wat daarnaast nog belangrijker was: Jeruzalem was het onofficiële hoofdkwartier van wat het Besturende Lichaam tegenwoordig het besturende lichaam van de eerste eeuw noemt! Dat betreft dus ook echt daadwerkelijk de einden van de samenstelsels – zowel het Joodse samenstel als het Christelijke samenstel.

Zoals in Jesaja (hierboven geciteerd) wordt verklaard, zal de komst van Christus als een struikelblok dienen, en zal Jeruzalem een val en een strik worden, en velen zullen dan tot struikelen worden gebracht. Had Jezus dan niet gezegd: “Ook zullen velen dan struikelen”? Maar hoe zal ‘Jeruzalem’ dan een valstrik worden? In de eerste eeuw werd Jezus buiten de muren van Jeruzalem geëxecuteerd. In zijn brief aan de Hebreeën verklaarde de apostel Paulus: “Laten we dus naar hem toe gaan buiten het kamp…”, oftewel, dat we het kamp moeten verlaten om hem (Jezus) te ontmoeten. De apostel legde hier in geestelijke termen uit dat er van christenen wordt verwacht dat zij de gemeente van Christus dienen te verlaten om vervolgens naar de plek te gaan waar Christus zich zou bevinden. Dat zal ook automatisch gaan vereisen dat op dat moment iedere christen blijk dient te geven van geloof evenals inzicht.

Wat hebben we geleerd uit de Bijbelse geschiedenis? Degenen die Jeruzalem niet op tijd verlieten toen het walgelijke ding voor het eerst verscheen, verloren hoogstwaarschijnlijk hun leven toen de Romeinse legioenen weer naar Jeruzalem terugkeerden. In de grotere vervulling zullen Jehovah’s Getuigen hun geliefde Wachttoren-organisatie moeten gaan verlaten zodra voor iedereen duidelijk wordt dat de organisatie volledig gecompromitteerd is. Op dit moment zien we echter al dat de leiders van de Wachttoren-organisatie afvallig zijn geworden. Heeft de apostel Paulus ons dan niet van tevoren gewaarschuwd dat de afvalligheid, oftewel “de geloofsafval” éérst moet geschieden vóórdat de manifestatie van de aanwezigheid van Christus zal plaatsvinden? Zodra het walgelijke ding uiteindelijk verschijnt, zal het voor niemand meer te ontkennen zijn. Degenen die dit toch zullen blijven ontkennen en die toch zullen achterblijven zullen verstrikt raken, net zoals de joden die destijds in Jeruzalem achterbleven toen de Romeinen terugkwamen. Vanaf dat moment zal er definitief sprake zijn van de grootschalige einden van de samenstelsels van dingen.