In de periode dat David koning werd, werd Jeruzalem nog bezet door de Jebusieten. De Jebusieten waren een stam van Kanaänieten. David veroverde de stad en hij liet uiteindelijk de verplaatsbare tent die dienst deed als Gods tempel samen met de ark van het verbond naar Sion overbrengen. David zelf mocht deze tent echter niet binnengaan. Enkel en alleen de levitische priesters mochten de tent binnengaan. En alleen de hogepriester had toestemming om het binnenste compartiment te betreden. Dat was ook de plek waar de ark stond. Dit gebeurde slechts één keer per jaar op de Verzoendag. Dat maakt de openingswoorden van Davids lied daarom ook des te interessanter: “Jehovah, wie mag gast zijn in uw tent? Wie mag verblijven op uw heilige berg?” (Psalm 15:1)

Wat betekent het dan eigenlijk om een gast in Jehovah’s tent te zijn?

Oorspronkelijk sprak de eerste mens, Adam, rechtstreeks tot God. Adam hoefde niet eens te bidden. Denk hier nog eens goed over na. Adam hoefde niet eens om genade te vragen en hij hoefde God ook niet om vergeving te smeken. Hij had dan ook geen middelaar of bemiddelaar nodig om hem ten overstaan van God te vertegenwoordigen. Hij had daarnaast ook helemaal geen kerk of tempel nodig. Eden was namelijk Gods tempel – zijn paradijselijke tent. En daarnaast wandelde Jehovah ook nog eens dagelijks door de tuin terwijl Hij met de naakte man een praatje maakte.

Adam en zijn lieftallige vrouw waren echter slechts gasten in Eden. Natuurlijk was het Gods uiteindelijke bedoeling dat zij permanente bewoners in Eden zouden zijn; Hij heette hen welkom en Hij gaf hen alles – alles, behalve één boom die in het midden van de tuin stond – een unieke boomsoort; een prachtige boom met prachtige bloemen en vruchten die het exclusieve eigendom was van Jehovah God. Omdat ze iets hadden gestolen dat van God was, waardoor ze daarmee ook automatisch een groot gebrek aan respect toonden voor hun genadige Gastheer en Levengever, liet God zijn gasten zonder pardon uit Eden zetten – om vervolgens nooit meer terug te keren.

Buiten de tuin van Eden was het leven compleet anders. God was vanaf dat moment ook lang niet meer zo toegankelijk als voorheen. De mensen waren vanaf dat moment min of meer op zichzelf aangewezen. Maar na de Vloed begon God geleidelijk aan weer een mogelijkheid tot toenadering te creëren voor de mensheid. God nam contact op met Abram. Op een later moment sprak God ook nog tot zijn zonen, Isaac en Jacob. Vervolgens vormde Mozes de 12 stammen om tot een natie. David nam zijn deel op evenals Salomo dat ook deed, namelijk door een permanente tempel te bouwen die de bijbelse profetieeerdere tent moest gaan vervangen. Het belangrijkste was ook dat bepaalde mannen dienst moesten doen als woordvoerders van God, ook wel bekend als profeten. Hun boodschappen werden zorgvuldig opgetekend en bewaard in wat uiteindelijk bekend kwam te staan als de Heilige Schrift oftewel de Bijbel.

Uiteindelijk werd Jezus binnen de Israëlitische natie geboren. Als de Messias openbaarde hij aan zijn volgelingen dat hij de enige weg naar God is. Verbazingwekkend genoeg bleek ook dat ondanks het feit dat zijn Joodse volgelingen er geen verwachting van hadden, dat Jezus hen openbaarde dat, omdat hij uit de hemel was neergedaald, hij ook rechtstreeks en persoonlijk toegang had tot God. Hij onthulde ook dat er in het grootse huis van zijn Vader vele woonplaatsen zijn en ook dat degenen die door God worden goedgekeurd, daar als gasten zullen mogen verblijven. We hebben het hier dan ook niet over een tent op aarde, maar juist in de hemel – in de aanwezigheid van de Allerhoogste. Ze zouden dus op Jehovah’s heilige berg verblijven binnen de geestelijke dimensie. Echter moest Jezus wel éérst die plaats voor hen voorbereiden, wat inhield dat hij zijn aardse leven moest opgeven om vervolgens terug te keren naar God in de hemelen hierboven.

Natuurlijk betekent “veel woningen” niet een oneindig aantal. Het blijkt dat Jehovah God enkel regelingen heeft getroffen voor 144.000 speciale gasten. Het is waar dat er velen zijn uitgenodigd, maar slechts een relatief klein aantal wordt uiteindelijk gekozen.

Maar hoe zit het dan met alle andere mensen? Openbaring onthult dat de symbolische tent van God uit de hemel zal neerdalen en dat God zelf aanwezig zal zijn bij de ontelbare mensen die het einde van deze wereld zullen gaan overleven.

Het is absoluut geweldig om dit te weten. Indien Satan Jehovah niet had belasterd en hij niet zijn persoon in twijfel had getrokken, waarbij de duivel impliceerde dat God zijn eigen gasten niet zou vertrouwen, niet omdat ze onbetrouwbaar zouden zijn, maar omdat God Zichzelf niet ten volste met hen wilde delen, besloot God daarom om een deel van Adams stervende nakomelingen uit te kiezen en ervoor te zorgen dat ze wedergeboren zullen worden als zijnde onsterfelijke, onverwoestbare wezens die leven in zichzelf zullen bezitten, net zoals Jehovah dit zelf ook bezit, op een manier zoals dit nog nooit eerder is voorgekomen. De apostel Paulus verklaarde dit het meest treffend: “dan is hij dus een nieuwe schepping.” (2 Korinthiers 5:17)