In de Studie-uitgave van de Wachttoren van februari 2017 staat een artikel met de titel: “Wie leidt Gods volk in deze tijd?”

De uitgevers lijken erop gericht te zijn om zichzelf gelijk te stellen aan de apostelen en doen dit op een behendige wijze door herhaaldelijk naar de apostelen te verwijzen als “het besturende lichaam”. (Let hierbij wel op de kleine letters “b” en “l”) Hieronder vindt u een verzameling van 10 verschillende verwijzingen naar het “besturende lichaam” uit de eerste eeuw die we in slechts vier alinea’s kunnen terugvinden. Het gaat dan om alinea’s 4 tot 7.

“Later gingen andere gezalfde ouderlingen de apostelen helpen bij hun taken. Ze vormden een besturend lichaam dat leiding gaf aan alle gemeenten”

“Christenen in de eerste eeuw erkenden dat het Jehovah was die dit besturende lichaam via hun Leider, Jezus, leidde.”

“Hoe wisten ze dat? Ten eerste werd het besturende lichaam geholpen door heilige geest”

“Alle gezalfde christenen ontvingen heilige geest. Maar die kracht stelde de apostelen en andere ouderlingen in Jeruzalem in staat om hun specifieke rol te vervullen. In 49 n.Chr. bijvoorbeeld werd het besturende lichaam door heilige geest geleid om een beslissing te nemen over de besnijdeniskwestie.”

“Uit de brief over de besnijdeniskwestie bleek duidelijk hoeveel liefde en geloof het besturende lichaam had, eigenschappen die het resultaat zijn van heilige geest”

“Ten tweede werd het besturende lichaam ondersteund door engelen.”

“Bovendien ondersteunden engelen actief het predikingswerk, waarover het besturende lichaam het opzicht had”

“Ten derde werd het besturende lichaam geleid door Gods Woord.”

“Hoewel het besturende lichaam dus gezag had in de gemeente, erkenden de leden van het besturende lichaam dat hun Leider Jezus was.”

“‘Ik wil echter dat gij weet dat het hoofd van iedere man [onder wie elk lid van het besturende lichaam] de Christus is (…)”

Het is niet per se ongepast om naar de apostelen en de oudere mannen uit de eerste eeuw te verwijzen als zijnde een besturend lichaam. Zij bestuurden en leidden destijds de gemeenten. Daar valt dan ook niet over te twisten. Maar waarom zouden we hen dan een nieuwe titel moeten geven? Waarom verwijzen we niet gewoon simpelweg naar hen als de apostelen en de oudere mannen, zoals de vroege christenen dit ook deden en zoals Jehovah’s Getuigen dit ook altijd hebben gedaan? De daadwerkelijke reden voor deze subtiele naamsverandering is echter verontrustend te noemen. Het Besturende Lichaam in onze tijd is ook helemaal niet geïnteresseerd in het hernoemen van de oorspronkelijke apostelen tot “het besturende lichaam”. De bedoeling is namelijk om daarmee zichzelf te verheffen tot het ambt van apostel, althans in de gedachten van de Jehovah’s Getuigen dan.

Echter ligt hier ook meteen het probleem: de apostelen waren namelijk uniek voor het christendom. Zij zijn de fundamentstenen, samen met Christus die de hoeksteen is van de gemeente van de Eerstgeborene, zoals dit wordt beschreven in het 21ste hoofdstuk van Openbaring. We lezen daar dan ook het volgende: “De muur van de stad had ook 12 fundamentstenen en daarop stonden de 12 namen van de 12 apostelen van het Lam.”

De apostelen uit de eerste eeuw worden ook niet door anderen opgevolgd. Deze oorspronkelijke en unieke apostelen zijn ook nu nog steeds de apostelen van de gemeente van Christus, en de geschriften van Mattheüs, Johannes, Petrus en Paulus vormen de enige basis voor het onderwijzen en leiden van alle discipelen van Jezus. Zij die zichzelf als apostelen willen voordoen, hebben daarom ook een eigen agenda. Paulus, de zogenoemde 13de apostel, of ook wel bekend als de apostel uit de natiën, rekende keihard af met degenen die hij op sarcastische wijze “de superapostelen” noemde. Klaarblijkelijk waren deze superapostelen vooraanstaande mannen die in hoog aanzien stonden binnen de gemeente Korinthe. Wellicht waren zij ook zeer bekwame Griekse sprekers, wat hoogstwaarschijnlijk ook de reden was waarom zij publiekelijk op Paulus neerkeken omdat Paulus volgens hen een zwak persoonlijk optreden zou hebben en omdat Paulus volgens hen ook nog eens een waardeloze openbare spreker zou zijn geweest. Dat was dan ook de reden waarom Paulus het volgende schreef aan de gemeente Korinthe: “Toch denk ik dat ik in geen enkel opzicht onderdoe voor die superapostelen van jullie. Maar ook al ben ik geen goede spreker, kennis heb ik wel. Dat hebben we op elke manier en in alles aan jullie duidelijk gemaakt.” (2Kor 11:5-6)

De superapostelen maakten Paulus zwart om zichzelf daarmee te verheffen tot de status van apostelen, wat hen klaarblijkelijk ook was gelukt gezien het feit dat Paulus naar hen verwees als “die superapostelen van jullie”.

De ware apostel, die zich destijds volledig bewust was van het geestelijke gevaar dat deze superapostelen met zich meebrachten, openbaarde vervolgens hun achterliggende motivatie door het volgende over hen te verklaren: “Want zulke mensen zijn valse apostelen. Ze bedriegen anderen door zich voor te doen als apostelen van Christus. En geen wonder, want Satan zelf blijft zich voordoen als een engel van het licht. Dus is het niets bijzonders als ook zijn dienaren zich blijven voordoen als dienaren van rechtvaardigheid. Maar ze zullen een einde krijgen dat bij hun daden past.” (2 Kor. 11:13-15)

Paulus onthulde onder inspiratie dat Satan met succes de gemeente in Korinthe was binnengedrongen door middel van mannen die zich op sluwe wijze hadden vermomd als christelijke dienaren. Dat was ook de reden waarom de apostel Paulus zijn bezorgdheid uitsprak ten aanzien van de gemeente — die zich absoluut niet bewust was van de bedrieglijke misleiding die Satan had bewerkstelligd. Een misleiding die leek op dezelfde soort misleiding waarmee Eva ook te maken kreeg toen zij in al haar naïviteit een persoonlijk gesprek aanging met de Duivel, die zichzelf op effectieve wijze had vermomd in een nederige slang.

We dienen ook niet te veronderstellen dat de aanwezigheid van valse apostelen binnen in de gemeente van Korinthe een soort van eigenaardige uitzonderlijke situatie betrof. Ook Christus zelf sprak over nep-apostelen die in aanloop naar de dag van de Heer een bedreiging zouden vormen voor de symbolische gemeente in Efeze. Jezus zei in Openbaring 2:2 het volgende: “Ik ken je daden en je harde werk en volharding. Ik weet dat je slechte mensen niet tolereert en dat je hen die beweren dat ze apostelen zijn maar het niet zijn, op de proef hebt gesteld en hebt ontdekt dat ze leugenaars zijn.”

Het meest relevante feit is nog wel dat een van de oorspronkelijke 12 apostelen ook een dienaar bleek te zijn van Satan. Een agent die de duivel gebruikte om de Zoon van God te verraden voor slechts 30 zilverstukken. Jezus noemde Judas een lasteraar, wat in het Hebreeuws letterlijk “duivel” betekent. (Wat nog het meest opmerkelijk is, is het feit dat net zoals dat de Korinthiërs geen idee hadden wie deze superapostelen nou werkelijk waren, dat de elf getrouwe apostelen eveneens geen flauw idee hadden wie nou de verrader van Jezus was. Zelfs niet op het moment toen Jezus Christus het identificerende stuk brood aan Judas overhandigde in de aanwezigheid van alle apostelen.)

Christus verwees ook naar Judas als “de zoon van vernietiging”. Die aanduiding is veelbetekenend aangezien Paulus diezelfde uitdrukking ook gebruikte in verband met de zogenoemde profetische mens van wetteloosheid. Verder onthulde Paulus ook nog dat de mens van wetteloosheid net zoals de superapostelen, het gevolg zou zijn van het werk van Satan dat bedoeld is om de volgelingen van Christus te misleiden door middel van een valse parousia (Tweede Komst) van Christus, onmiddellijk voorafgaand aan de authentieke manifestatie van de Heer Jezus.

Het is daarom ook interessant dat de apostel Paulus de broeders al van tevoren waarschuwde om zelfs “een geïnspireerde uitspraak” of “een brief die van ons afkomstig lijkt te zijn” vooral niet te geloven. Door middel van het gebruik van het voornaamwoord “onze” verwijst Paulus dan ook naar de apostelen. De geïnspireerde geschriften van Paulus laten dus zien dat Satan de gemeente van Christus effectief zal infiltreren door middel van een soort kliek van superapostelen, die gebruik zullen maken van hun vermeende geïnspireerde uitspraken, mondelinge boodschappen en door middel van geschreven teksten die zouden zijn geschreven met apostolisch gezag, waarin wordt beweerd dat de tegenwoordigheid van Christus en de dag van Jehovah al zouden zijn aangebroken.

Echter is de waarschuwing van Paulus van het allergrootste belang in deze tijd: “Laat je door niemand misleiden, op geen enkele manier. Want voordat die dag komt, moet eerst nog de geloofsafval komen en moet de mens van wetteloosheid worden geopenbaard, de zoon van vernietiging. Hij verzet zich en verheft zich boven elke zogenaamde god of elk voorwerp van aanbidding, waardoor hij in de tempel van God gaat zitten en zich in het openbaar als een god presenteert. Herinneren jullie je niet dat ik die dingen steeds zei toen ik nog bij jullie was?” (2 Thess. 2:3-5)

Volgens de geïnspireerde geschriften van de ware apostel uit de natiën, zal de authentieke tegenwoordigheid van Christus niet beginnen tenzij eerst de geloofsafval zal plaatsvinden. Het verband tussen de verkondiging van de valse parousia en de werkelijke authentieke parousia is dat de mens van wetteloosheid zijn bedrieglijke list uitvoert in de periode vlak voor de authentieke Tweede Komst van Christus. Anders geformuleerd: de krachtige aanwezigheid van Christus zal zich gaan openbaren naar aanleiding van de geloofsafval die door de mens van wetteloosheid wordt aangewakkerd.

Het fenomeen waar we momenteel getuige van zijn, namelijk dat het Besturende Lichaam zichzelf heeft verheven tot een apostelschap, was daarom ook te verwachten. Het kon daarom ook niet anders dan dat deze geloofsafval afkomstig moest zijn vanuit het hoogste niveau van de Wachttoren-organisatie en dit wordt bewerkstelligd door degenen die zullen aantonen dat ze zich in de aanloop naar de laatste dagen rechtstreeks tegen Christus zullen verzetten.