Dagtekst, zondag 21 februari

De plannen van wie ijverig is leiden zeker tot succes. — Spr. 21:5.

Jezus vergeleek onze tijd met ‘de tijd van Noach’, en het is duidelijk dat we in ‘zware tijden’ leven ‘die moeilijk te doorstaan zijn’ (Matth. 24:37; 2 Tim. 3:1). Om die reden besluiten sommige  echtparen dat ze liever wachten met kinderen zodat ze meer tijd kunnen besteden aan de dienst. Verstandige echtparen ‘berekenen de kosten’ voordat ze besluiten of ze kinderen willen en hoeveel (Luk. 14:28, 29). Ervaren ouders bevestigen dat het opvoeden van kinderen veel geld, tijd en energie kost. Het is daarom belangrijk dat een echtpaar bij de volgende vragen stilstaat: Moeten we allebei werken om in de basisbehoeften te voorzien? Zijn we het erover eens wat onze ‘basisbehoeften’ zijn? Als we allebei moeten werken, wie past er dan op de kinderen? Wie zal er invloed hebben op hun denken en doen? Als echtparen die vragen rustig bespreken, passen ze de woorden uit de tekst voor vandaag toe. w19.12 23 ˚6-7

Dit zijn nog niet de laatste dagen. De ‘zware tijden’ zijn nog niet eens begonnen. Het klopt inderdaad wel dat de samenleving verdorven is geworden in een mate die de apostel Paulus beschreef. Mensen zijn liefhebbers van zichzelf. Dit valt ook simpelweg niet te ontkennen. We bevinden onszelf in het tijdperk van narcisme. Dit is echter niet altijd al zo geweest. Culturele afbraak is een geleidelijk proces geweest dat zich gedurende opeenvolgende generaties heeft voltrokken. Op dit moment is dit ook volledig zichtbaar geworden. Maar zoals ik al eerder heb opgemerkt, vindt de degeneratie niet plaats gedurende de laatste dagen. Paulus gaf aan dat de laatste dagen zwaar zullen zijn en moeilijk om te doorstaan, omdat mensen in die periode al narcisten zullen zijn geworden, evenals hebzuchtig, verwaand, arrogant, lasterend, ongehoorzaam, ontrouw, hooghartig, ondankbaar, etc.

Met betrekking tot de dagen van Noach maakte Jezus deze vergelijking tijdens meer dan slechts één gelegenheid. In het 17de hoofdstuk van Lukas sprak Jezus ook over de dagen van Noach en Lot met één opmerkelijk verschil. In plaats van dat Jezus zijn aanwezigheid vergeleek met de dag waarop Noach de ark binnenging, zei Jezus iets dat lichtelijk verschilde. Iets wat zou moeten opvallen in de ogen van de oplettende Jehovah’s Getuige. In Lukas 17:30 zei Christus: “Zo zal het ook gaan op de dag waarop de Mensenzoon wordt geopenbaard.“

Al vanaf de allereerste Bijbelstudiebijeenkomsten in Allegheny, Pennsylvania, heeft C.T. Russel verkondigd dat de manier waarop Christus terug zou keren ‘onzichtbaar’ zal zijn. Charles Russell geloofde zelfs dat Jezus op dat moment al onzichtbaar was teruggekeerd in het jaar 1874. Sindsdien heeft het Wachttorengenootschap deze leugen bevorderd met als enige verschil dat ze de datum van deze illusie hebben verschoven van het jaar 1874 naar het jaar 1914.

Maar aangezien Jezus sprak over de openbaring van de Zoon des mensen in dezelfde context als over de parousia (tweede komst van Christus), zou het voor elke oprechte onderzoeker duidelijk moeten zijn dat de aanwezigheid van de Zoon des mensen hetzelfde betekent als de openbaring van de Zoon des mensen.

Misschien zou het Wachttorengenootschap een speciaal conclaaf bijeen kunnen roepen, of ze zouden bijvoorbeeld een interpretatiecomité kunnen vormen om zodoende een plausibele verklaring uit te werken over hoe het mogelijk zou kunnen zijn dat aan de ene kant iets onzichtbaars kan worden onthuld en dat dit aan de andere kant tegelijkertijd ook onzichtbaar kan blijven. Anderzijds zouden ze er natuurlijk ook voor kunnen kiezen om gewoon door te gaan met het negeren van deze ongemakkelijke feiten.

Het blijft me verbazen om te moeten constateren dat er onder alle verheven leraren van Bethel niet één enkele persoon te vinden is die ook maar beschikt over enig inzicht ten aanzien van het doel en de wijze waarop Jezus Christus voor de tweede keer zal komen.