DE NAAM VAN JEHOVAH KOMT VAN VER

Opmerking Nederlandse vertaler: Dit artikel werd oorspronkelijk in 2013 gepubliceerd in het Engels.

Door het hele boek Jesaja heen beschrijft Jehovah de leiders van zijn eigen volk als blinde geestelijke dronkaards en ongeletterden die niet in staat zijn om de oordelen die in de Bijbelse profetie staan opgetekend op een coherente manier te interpreteren. We hebben het dan over de profetieën waarover ze zelf beweren dat ze deze begrijpen.

Zoals uit dit commentaar op Jesaja blijkt, voldoet het leiderschap van Jehovah’s Getuigen aan het profiel dat in de Schrift staat beschreven. Ze zullen in deze toestand blijven verkeren totdat de krachtige aanwezigheid van Christus plaats zal gaan vinden. Dit zal dan ook het moment zijn waarop God zijn eigen volk een ernstige wond toebrengt. (Zie het vorige artikel) De strenge tuchtiging door Jehovah is bedoeld om het volk van God te laten ontwaken uit hun bedwelmende roes van organisatorische afgoderij en arrogantie en om hen voor te bereiden op de aankomende heerschappij van het Koninkrijk des hemels.

De resterende reeks verzen in het dertigste hoofdstuk van Jesaja beeldt uit wat het boek Openbaring de oorlog van de grote dag van God de Almachtige tijdens Armageddon noemt. Hoe kunnen we dit zeker weten?

In het boek Openbaring wordt Satans aardse politieke systeem gesymboliseerd als een beest met zeven koppen en tien horens. Jehovah’s Getuigen weten heel goed dat elke kop van het symbolische monster een specifiek politiek rijk vertegenwoordigt dat gedurende een bepaalde periode heeft geheerst op aarde en dat op zijn beurt door de eeuwen heen Gods volk heeft onderdrukt. (Hoewel Jehovah ze soms ook wel heeft gebruikt in het voordeel van zijn eigen volk).

De zeven opeenvolgende koppen van het beest betreffen Egypte, Assyrië, Babylon, Perzië, Griekenland, Rome en natuurlijk het huidige Anglo-Amerikaanse duo. Daarom kan het oordeel dat tegen een ieder van deze “koppen” wordt uitgesproken, ook het oordeel typeren dat God tegen het beest zelf zal brengen wanneer dit beest in de periode van het besluit zal gaan strijden tegen het Lam van God.

Om dit punt te illustreren, verwijst het elfde hoofdstuk van Openbaring naar de twee getuigen die “in geestelijke zin” werden gedood in Sodom en Egypte, “waar ook hun Heer aan een paal werd gehangen”. Echter weten we dat Sodom natuurlijk niet eens bestond in de eerste eeuw en we weten ook zeker dat Jezus absoluut niet aan een paal werd gehangen in Egypte. Jezus werd namelijk ter dood gebracht net buiten de muren van Jeruzalem, waarnaar de profeten refereerden als zijnde Sodom.

Maar wat betekent Egypte dan “in geestelijke zin”? Het is aannemelijk dat Egypte hier slaat op de symbolisering van het wilde beest van Satan, ongeacht welke kop er tijdens een bepaalde periode aan de macht is. Dat komt omdat, hoewel Rome de heersende macht was op het moment dat Jezus werd vermoord en hij ter dood werd gebracht op bevel van de Romeinse bestuurder Pilatus, Egypte het eerste rijk was dat zich tegen God verzette. Daarom wordt Egypte in die specifieke context ook gebruikt als een symbool van het hele politieke systeem. Evenzo mogen we daarnaast ook verwachten dat de symbolische twee gezalfde getuigen op bevel van het beest ook zullen worden vermoord tijdens de heerschappij van de achtste koning welke wordt gesymboliseerd door het beest zelf.

Beschouw met het voorgaande in gedachten eens Jesaja 30: 27-28: “Luister! De naam van Jehovah komt van ver, met zijn brandende woede en met zware wolken. Zijn lippen zijn een en al boosheid en zijn tong is als een verterend vuur. Zijn geest is als een kolkende watervloed die helemaal tot aan de hals reikt, om de volken te schudden in een zeef van vernietiging. En de volken zullen een bit tussen hun kaken hebben dat hen op een dwaalspoor brengt.“

Hoewel de volgende reeks verzen specifiek betrekking hebben op Gods oordeel tegen Assyrië, spreekt het bovenstaande vers echter over God die ‘de volken’ (meervoud) oordeelt. Dit lijkt er dus op te wijzen dat Assyrië de achtste koning vertegenwoordigt, die uit de zeven voortkomt en die wordt gesteund door “tien koningen”, wat het volledige aantal aardse natiën symboliseert.

Het feit dat God een bit tussen de “kaken van de volken” legt, sluit aan op het 38^ste hoofdstuk van Ezechiël en de “haken” die in de kaken van Gog geplaatst zullen worden. We weten dat Gog de leider is van de grote militaire macht die voorbestemd is om zich tegen Gods volk te keren in het laatste deel der dagen.

Het is overigens opmerkelijk dat de profetie van Jesaja ook niet verklaart dat God zelf van ver komt – alsof Hij een grote afstand zou moeten reizen vanuit de hemel naar de aarde. Er staat wel geschreven: “De naam van Jehovah komt van ver.” Wat houdt dit dan precies in? De naam van Jehovah evenals waar deze naam voor staat, is ver van ons verwijderd, in de zin dat de gedachten van de mensen niet dicht bij God zijn en dat zij dus met hun gedachten ver van God afstaan. Velen minachten het woord “Jehovah”. Ongetwijfeld is het ook zo dat het voor bepaalde personen die God haten, het als iets afschuwelijks wordt beschouwd wanneer God bij zijn persoonlijke naam wordt genoemd. Om hun minachting jegens God verder te benadrukken, heeft men in de meeste moderne versies van de Bijbel getracht om alle sporen uit te wissen die duiden op de naam van God. Ze geloofden niet dat de naam van God iets belangrijks is.

Zo had bijvoorbeeld wijlen Billy Graham, die misschien ooit wel de meest vooraanstaande evangelische prediker in Amerika was, een veel gelezen column waarin hij antwoord gaf op vragen die betrekking hadden op de Bijbel. Een lezer stelde hem ooit eens de vraag: ‘wie is Jehovah?’, waarop Graham antwoordde dat Jehovah de naam was van de oude tribale god van de Hebreeën, alsof zijn naam dus niet langer meer relevant zou zijn!

Wanneer religieuze leiders Jehovah al zo ontzettend minachten, dan zullen degenen die onder hun invloed staan dat vanzelfsprekend ook doen. Daarom is de naam van Jehovah ook ver van hen verwijderd! Omgekeerd spoort de apostel Petrus christenen juist aan om te blijven uitzien en om te blijven denken aan de komst van de dag van Jehovah. (2 Petrus 3:12)

Vers 29-32 gaat verder: “Maar jullie lied zal zijn als het lied dat ’s nachts wordt gezongen wanneer je je klaarmaakt voor een feest, en je zult blij zijn in je hart zoals iemand met een fluit die naar de berg van Jehovah gaat, naar de Rots van Israël. Jehovah zal zijn indrukwekkende stem laten horen en zijn arm laten zien, die in grote woede neerkomt, met vlammen van een verterend vuur, met wolkbreuken, onweersbuien en hagelstenen. Vanwege de stem van Jehovah zal Assyrië door angst getroffen worden. Hij zal het met een stok slaan. En elke slag van zijn stok die Jehovah als straf op Assyrië laat neerkomen, zal begeleid worden door tamboerijnen en harpen, terwijl hij zijn arm tegen hen opheft in de strijd.“

Uit het bijbelverslag blijkt dat een engel van God 185.000 Assyrische soldaten doodde terwijl ze zich aan het voorbereiden waren om de stad Jeruzalem aan te vallen. Echter demonstreerde God bij die gelegenheid geen bovennatuurlijk schouwspel en uitte Hij toen ook niet zijn woede op enigerlei zichtbare manier, door middel van een verterend vuur of door middel van wolkbreuken. Dus waarom beschrijft de profetie Gods oordeel over Assyrië dan op die specifieke manier? Nogmaals, omdat Assyrië de laatste koning typeert. En de Schrift beschrijft de openbaring van Christus welke tot stand komt door middel van een verterend vuur en die vernietiging zal brengen over degenen die God niet kennen en die hem niet gehoorzamen.

Wanneer we hierop voortborduren dan lezen we dat het laatste vers uit het dertigste hoofdstuk van Jesaja verklaart: “Want de To̱feth is al voor hem klaargemaakt en is ook voorbereid voor de koning. Hij heeft de plaats voor de houtstapel diep en breed gemaakt, met hout en vuur in overvloed. Als met een stroom van zwavel zal de adem van Jehovah het in brand steken.“

In de “inzicht in de Schrift”-publicatie van het Wachttorengenootschap wordt gezegd dat Tofeth een plaats was buiten Jeruzalem waar de goddeloze koningen kinderoffers brachten, begeleid door luidruchtig geschreeuw, muziek en tamboerijnen om daarmee het geluid van de schreeuwende brandende kinderen te overstemmen. Later zorgde Josiah dat deze plaats ongeschikt werd verklaard voor aanbidding. Er wordt ook aangenomen dat deze plaats toen de beruchte smeulende vuilstortplaats werd waar Jezus naar verwees als het eeuwige brandende vuur van Gehenna.

Hoe dan ook gebruikt God Tofeth om te symboliseren hoe hij een offer van de Assyriër zal gaan voorbereiden, alsof hij hem levend zal gaan verbranden. Dit is ook in overeenstemming met wat we in Openbaring kunnen terugvinden met betrekking tot wat er over het wilde beest staat geschreven: “Het wilde beest werd gegrepen en met hem de valse profeet, die voor zijn ogen de tekenen had gedaan waarmee hij degenen had misleid die het merkteken van het wilde beest hadden gekregen en die zijn beeld aanbaden. Ze werden allebei levend in het vurige meer gegooid dat met zwavel brandt.“ (Openbaring 19:20)

Laten we dan nu vervolgens weer terugkeren naar vers 29, waar wordt beschreven hoe Gods jubelende volk “naar de berg van Jehovah zal gaan”.

Wat is nou precies die “berg van Jehovah”? Het symboliseert het Koninkrijk van God. En wanneer zal dan Gods volk naar het bergachtige koninkrijk worden overgebracht? Dit zal pas zijn nadat God zijn volk een ernstige disciplinaire wond heeft toegebracht, onmiddellijk voorafgaand aan het moment waarop God de natiën zal verpletteren.

Aangezien er maar één gelegenheid zal zijn waarop de mensen voor redding naar het Koninkrijk zullen gaan vluchten, welke Bijbelse rechtvaardiging bestaat er dan voor Jehovah’s Getuigen om te geloven dat de berg van Jehovah op dit moment al zou zijn verheven en dat het Wachttorengenootschap zelf het opgerichte Koninkrijk zou vertegenwoordigen en dat God alle zaken al zou hebben rechtgezet tussen Hem en zijn volk? (Zie hoofdstuk vier uit de publicatie van het Wachttorengenootschap met hun commentaar op Jesaja’s profetie)

Wanneer we oprecht antwoord geven op deze vraag dan zullen we moeten toegeven dat hier geen rechtvaardiging voor bestaat. Alleen al het feit dat het Wachttorengenootschap zichzelf heeft verheven door naar zichzelf te wijzen als de stad op de berg, vormt al genoeg reden voor God om haar volledig te vernietigen. Hier zal in het volgende artikel dieper op worden ingegaan.